Vraag: #Hilda, wat is ATAD II? 

De Anti-Tax Avoidance Directive II, afgekort als ATAD II, is een richtlijn van de Europese Unie die is ingevoerd om belastingontwijking door multinationale ondernemingen en grote bedrijven verder aan te pakken. Deze richtlijn bouwt voort op de eerste Anti-Tax Avoidance Directive (ATAD I) en richt zich specifiek op het tegengaan van belastingontwijkingstechnieken die gebruikmaken van verschillen in de fiscale behandeling van entiteiten in verschillende jurisdicties. Deze technieken staan bekend als "hybride mismatches". Hybride mismatches ontstaan wanneer de fiscale regels van twee of meer landen niet op elkaar aansluiten, waardoor bedrijven belastingvoordelen kunnen behalen. 

Voorbeelden hiervan zijn situaties waarbij betalingen aftrekbaar zijn in het ene land en niet belastbaar in het andere, of waarbij hetzelfde instrument in verschillende landen anders wordt behandeld (bijvoorbeeld als schuld in het ene land en als eigen vermogen in het andere). ATAD II heeft als doel deze mismatches te neutraliseren door specifieke regels te implementeren die dergelijke discrepanties aanpakken. Dit betekent dat als een betaling, entiteit of regeling als hybride wordt geïdentificeerd, de fiscale behandeling van die betaling of entiteit zodanig wordt aangepast dat het voordeel wordt geëlimineerd. De richtlijn vereist van EU-lidstaten dat zij deze regels in hun nationale wetgeving opnemen en toepassen. Dit heeft belangrijke implicaties voor internationaal opererende bedrijven, aangezien zij hun fiscale strategieën mogelijk moeten aanpassen om te voldoen aan de nieuwe regelgeving en om risico's van dubbele belastingheffing of conflicten met belastingautoriteiten te vermijden. ATAD II is een belangrijk onderdeel van de bredere EU-strategie om eerlijke belastingheffing te bevorderen en de integriteit van de interne markt te beschermen door het creëren van een gelijker speelveld voor alle bedrijven.