Vastgoed in Dubai, dat wordt alleen maar meer waard, zo verkopen ze de artists impressions; een perfecte investering voor je toekomst. Wil je er zelf niet permanent wonen, dan verhuur je je vastgoed gewoon. Daar kan het makelaarskantoor uiteraard ook bij ondersteunen. 

Het makelaarskantoor heeft een uitstekende relatie met de koninklijke familie van Dubai, zo wordt tussen neus en lippen door gemeld, de Sheikh zelf heeft zijn goedkeuring gegeven aan dit prachtige project. 

Dus wordt er alvast honderdvijftig duizend euro aanbetaald en wordt er een contract ondertekend door de Nederlander die al een tijdje wilde investeren in een tweede huis in het buitenland. Glunderend vliegt hij naar huis; het is gelukt! 

Vervolgens blijkt dat er wat vertraging is bij de bouw. Het plakkaat ‘coming soon’ op de bouwborden met afbeeldingen van stralende families in het groen vervaalt al gauw door de brandende zon. Achter het bouwbord vindt nog steeds geen bouwactiviteit plaats. 

Na drie jaar vertraging wordt de Hollandse investeerder toch wel wat moedeloos, en dan besluit hij om het contract maar eens te laten toetsen door een Nederlandse advocaat en notaris in de UAE. En dan kom ik in beeld.

Een vertraging van maar liefst tien jaar bij de totstandkoming van een project, waarbij de ontwikkelaar desondanks groeit en bloeit, en de investeerder moet blijven afbetalen zonder dat hij er iets voor terug ziet. Want in het contract staat dat de ontwikkelaar jouw appartement mag doorverkopen als je stopt met betalen. Je hebt geen enkel recht op een vergoeding van de aanbetalingen, je bent je geld kwijt.  

Een failliete ontwikkelaar, waarbij de investeerder voor de afhandeling van het faillissement door een speciaal comité, ingesteld door de rechtbank, nog eens een flink bedrag extra moet betalen boven op de al betaalde koopprijs om überhaupt eigenaar te mogen worden. 

Iemand die het geld wat hij opzij had gelegd voor de studie van zijn kinderen als investering heeft gebruikt, om er daarna achter te komen dat hij helemaal geen eigenaar van vastgoed is geworden, maar een timesharing appartement heeft gekocht waar hij wel twee weken per jaar gebruik van mag maken. Tegen een prijs die veertig keer zo hoog is als de prijs van een luxe hotelkamer voor twee weken. 

En de designliefhebber die dacht een appartement van een bekende designer gekocht te hebben en helemaal verliefd was geworden op de prachtige keuken en badkamer uit de brochure, om er vervolgens achter te komen dat op basis van zijn contract de ontwikkelaar inderdaad de bruin met mosgroene tegels van een restpartij uit Pakistan tegen de muur mocht laten plakken.  

Die prachtige tekening heeft geen enkele juridische waarde, als je de kleine lettertjes leest, en de maquette is géén schaalmodel. Wat er in het contract staat, dat geldt tussen partijen. Zelfs voor de Sheikh. 

Dus laat dat contract even controleren voor je de overeenkomst enthousiast ondertekent.